[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 4.2

MADAME   MAFIA

chapter 4.2

เสียงดนตรีบรรเลงเพลงเป็นท่วงทำนองอ่อนหวานของ Ralph Vaughan Williams คีตกวีชาวอังกฤษผู้มีชีวิตอยู่เมื่อกว่าร้อยปีก่อน ดังคลอไปกับเสียงดุดันของเครื่องยนต์ขนาด 3.9 L V8 ของ Ferrari 488 Spider รุ่นล่าสุด สีเดียวกับรัตติกาลที่กำลังพุ่งทะยานขนานไปกับชายฝั่งอ่าวเนเปิลส์ ความเร็วของมันเปลี่ยนทัศนียภาพยามค่ำคืนให้กลายเป็นเพียงเส้นแสงหลากสีสะบัดพลิ้วผ่านสายตาไปเท่านั้น

ผมดึงความสนใจกลับเข้ามาในรถ ฟ้ายังคงจดจ่ออยู่กับถนนตรงหน้า เขายังไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่เรานั่งรถมาด้วยกัน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดหรือคับข้องใจอะไร ผมกลับรู้สึกโล่งใจมากกว่าที่ได้มาอยู่กับเขาตามลำพังแบบนี้

“นึกว่ามึงจะขับแต่รถสีขาวซะอีก”  ผมชวนคุย 

“สีขาวมันเด่นเกินไปสำหรับแบบคืนนี้”  เขาตอบกลับมาเนิบๆ ตามนิสัย

“ให้อารมณ์เหมือนคืนหนีตามกันเลย”  ผมหัวเราะ

“ก็หนีตามกันน่ะสิ”  ฟ้ายิ้มนิดๆ

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 4.1

MADAME   MAFIA

chapter 4.1

อุโมงค์ใต้ดินที่เชื่อมต่อกับคฤหาสน์แบร์ลุสโคนีนั้นเป็นอุโมงค์ถนนสองเลน มีไฟติดสว่างตลอดทาง มานะเล่าให้ฟังว่าเส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่คนในตระกูลมักใช้เข้าออกเวลาไม่ต้องการเป็นจุดสนใจของคนภายนอก แล้วมันก็สะดวกสำหรับแขก VIP ที่ต้องการมาเยือนคฤหาสน์โดดเดี่ยวหลังนั้นแบบเงียบๆ ด้วย

(ก็คงไม่พ้นพวกคนใหญ่คนโตที่ชอบทำอะไรลับๆ ล่อๆ นั่นล่ะ)

มาลองคิดดู ถึงตัวคฤคาสน์แบร์ลุสโคนีจะปลีกวิเวกไปอยู่บนยอดผา ห้อมล้อมด้วยผืนป่าหนาทึบเป็นร้อยไร่ แต่ประตูรั้วซึ่งเป็นทางเข้าไปสู่อาณาจักรลึกลับของพวกเขากลับอยู่ติดถนนสายหลักที่มีผู้คนใช้สัญจรผ่านไปมามากมาย หากใครที่เข้าออกจากประตูบานใหญ่นั้นแล้วจะเป็นจุดสนใจของคนทั่วไปก็ไม่แปลก

มานะบอกให้ผมนอนแนบตัวลงไปกับพื้นรถตรงเบาะหลังเมื่อใกล้จะสุดเขตของแบร์ลุสโคนี แล้วยังเอาผ้าสีดำที่กลืนไปกับสีรถให้ผมมาคลุมพลางตัวไว้อีกที

“ไง มานะ จะไปไหนป่านนี้ล่ะ? ไม่มีงานแล้วเหรอ หรือว่าลาออกแล้ว?”

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 3.2

MADAME   MAFIA

chapter 3.2

“Buonasera.”

ผมหันไปมองผู้มาใหม่ที่ทักทายด้วยเสียงทุ้มนุ้ม เขาเป็นหนุ่มสีทองคนเดียวกับที่ผมเจอที่ชายฝั่งเมื่อตอนบ่าย ...ไซเรน!

“ขออนุญาตยืนตรงนี้ด้วยคนได้หรือเปล่าครับ?”  เขาพูดด้วยท่าทางสุภาพ

พอมายืนเทียบกันแล้วเขาดูสูงกว่าผมเล็กน้อย อายุราว 30-40 ปี เขาใส่สูทสีเทาเมทัลลิก สวมเสื้อกั๊กทับเสื้อเชิ้ต ใช้ผ้าพันคอแทนเนคไท ผมยาวประบ่าของเขาถูกหวีจนเรียบแปล้ ตาสีทองยังเปล่งประกายแม้อยู่ในที่แสงน้อย ด้วยรูปลักษณ์และท่าทางถือตัวนิดๆ ของเขา ทำให้ผมนึกถึงพวกแวมไพร์ชนชั้นสูงที่เคยดูในหนังเลยล่ะ

“เชิญ.. ครับ”  ผมตอบเก้อๆ ก่อนเสตามองสนามเบื้องล่าง

ผมเพิ่งนึกได้ว่าผมทำอะไรไว้ตอนบ่ายบ้าง ทั้งที่แอบหวังว่าจะไม่ได้เจอเขาอีกเป็นครั้งที่สอง แต่ผมก็น่าจะคิดได้ว่าหาดแห่งนั้นอยู่ในพื้นที่ของแบร์ลุสโคนี แล้วคนที่ไปอยู่ตรงนั้นได้ก็น่าจะมีแต่ผู้ที่เกี่ยวข้องกับแบร์ลุสโคนีสิ!

โธ่เอ๊ย ไอ้ซันหนอไอ้ซัน ขายขี้หน้าเขาไหมล่ะทีนี้

“ผมไม่คิดว่าจะได้เจอคุณที่นี่อีก”

ส่วนผมหวังว่าจะไม่ได้เจอคุณอีก ...แต่มันก็ไม่เป็นจริง

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 3.1

MADAME   MAFIA

chapter 3.1

“นั่น...”

ขณะกำลังพูดคุยหยอกล้อกับซินระหว่างเดินกลับคฤหาสน์แบร์ลุสโคนี ซินก็ใช้ศอกสะกิดผมแล้วบุ้ยใบให้มองฟ้าประทานกับมานะที่กำลังเดินมาทางนี้

“ฟ้า!”

ผมเดินยิ้มเข้าไปหาพวกเขา ฟ้ายังอยู่ในชุดเสื้อยืดแขนยาวกางเกงสกินนี่ยีนส์ของเขาเหมือนเดิม แต่มานะถอดสูทดำตัวนอกกับเนคไทสีดำออก กลายเป็นชุดลำลองเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนขึ้นกับกางเกงขายาวสีดำ ยิ่งดูบอบบางกว่าเดิมอีก

“รู้ได้ไงว่าอยู่ที่นี่?”

“มีคนเห็นว่าเดินมาทางนี้... แล้วทำไมถอดเสื้อ?”  เขาขมวดคิ้วมอง

“เพิ่งเล่นน้ำกันมาน่ะ?” 

ผมหันไปยักคิ้วรู้กันกับซิน เราตั้งใจว่าจะรอให้ตัวแห้งอีกหน่อยเลยยังไม่มีใครใส่เสื้อ เดินเปือยท่อนบนตัวแดงเถือกทั้งพี่ทั้งน้องเพราะถูกแดดเผาจนเกรียม

“ถอดเสื้อผ้าเล่นเหรอ?”  เขาคงสังเกตจากชุดที่แห้งสนิทของผม

“เอ๊า มึง คนบ้าที่ไหนจะลงว่ายน้ำทั้งชุดบ้างล่ะ?”  ซินว่า

มีนะ ผมเถียงในใจ อย่างน้อยเมื่อกี๊ผมก็เจออยู่คนนึงล่ะ

“ผิวไหม้หมดแล้ว” 

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 2

MADAME   MAFIA

chapter 2

“อื้ออ...ฟ้า..พอก่อน...”

ผมเบี่ยงหน้าหลบ พร้อมทั้งใช้มือดันอกเจ้าของชื่อออกก่อนที่มันจะเลยเถิดไปไกลกว่านี้ แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะผมรังเกียจสัมผัสของเขาหรอก

“ทำไม?”  เขาถามอย่างเอาแต่ใจ

พอจูบผมไม่ได้เขาก็เปลี่ยนเป้าหมายมาที่ซอกคอแทน ส่วนมือก็ไม่เคยห่างจากก้นของผมอีกเลยตั้งแต่เขามีโอกาสได้จับมันอีกรอบ

“ยังจะถาม...”

ผมสอดมือเข้าไปใต้กลุ่มผมยุ่งๆ สีน้ำตาลเทานั่น ก่อนขยุ้มแบบไม่เบามือนัก แล้วดึงให้เขายอมเงยหน้าขึ้นมาคุยกันดีๆ

“มีคนรออยู่ไม่ใช่หรือไง?”  ผมเตือนความจำ

ตั้งแต่ที่พวกเราก้าวลงจากรถ ก็มีคนชุดดำที่ยืนรออยู่ก่อนแล้วเข้ามากระซิบบอกฟ้าว่ามีใครสักคนนี่ล่ะ(ผมได้ยินไม่ถนัด)ต้องการให้เขาไปพบ ฟ้าพยักหน้ารับรู้แต่ไม่มีท่าว่าจะตามคนกลุ่มนั้นไป พอผมถามเขาก็บอกว่าจะเดินมาส่งผมที่ห้องก่อน แต่ยังไม่ทันจะถึงที่หมายเขาก็ลากผมเข้ามาในห้องนี้ที่อยู่ระหว่างทางเดินซะก่อน(...ก็นึกเอะใจอยู่แล้วเชียวว่าทำไมเขาถึงพยายามดึงให้ผมเดินรั้งท้ายกลุ่ม พอซินที่กำลังตื่นตาตื่นใจกับสถาปัตยกรรมบ้านเขาเผลอ เขาก็ฉกผมมาอย่างที่เห็น)

“รอนิดรอหน่อยไม่ทันแก่ตายหรอก”  เขาว่าแล้วพยายามจูบผมอีก

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 1

MADAME   MAFIA

chapter 1

เนเปิลส์, อิตาลี.

9.35 น., ท่าอากาศยานฯ

“อั้ก.. ปวดแขนไม่หายสักทีวะ”

ผมปรายตามองคนที่บ่นกระปอดกระแปดมาตั้งแต่ตื่นนอน จนนั่งรถยนต์จากเมย์แฟร์มาฮีทโธรว์ นั่งเครื่องบินจากอังกฤษมาอิตาลี จนป่านนี้ก็ยังบ่นไม่หยุด

“ไงล่ะ เสล่ออยากให้กูนอนหนุนแขนเอง”

ผมใช้มือนวดต้นคอที่รู้สึกปวดอยู่เหมือนกัน เมื่อเช้านึกว่าจะคอเคล็ดด้วยซ้ำ ไม่เอาอีกแล้วเด็ดขาดเลยหนุนแขนหนุนขาอะไรเนี่ย ยังไงหนุนหมอนก็ดีที่สุด

“จะพิการไหมกูเนี่ย..”

ซินยังบ่นเป็นหมีกินผึ้งต่อไป มือหนึ่งทุบต้นแขนตุ้บๆ อีกมือลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เช่นเดียวกันกับผม ตอนนี้พวกเราอยู่ในอาคารผู้โดยสารขาเข้าของสนามบินนานาชาติเนเปิลส์ หลังลงจากเครื่องฯ ผ่าน ต.ม. รอกระเป๋า ผ่านด่านศุลกากร ใช้เวลาไปร่วม 30 นาที ในที่สุดก็หลุดมาถึงทางออกจนได้

“เฮ้ย ซันนี่ ถ้าเกิดเลือดมันไม่ไหลเวียน แล้วแขนกูเน่าขึ้นมา กูก็ต้องตัดแขนทิ้งแล้วกลายเป็นเดชไอ้ด้วนสิวะ เฮ้ย ซันนี่ แขนขวากูด้วยนะ แขนขวาเลยอ่ะ!”

“อา..”  ผมคำรามในคออย่างนึกรำคาญ

“หือ?”  ซินเอียงคอมองผมงงๆ

[แปลไทย][Ichikawa Kei] On the Veranda [2/2]

ตอนจบของ On the Veranda ค่ะ






On the Veranda [2/2]

หน้าเครดิต

หน้าที่ 1

[นิยาย] hi AURORA Special by Chip

hi AURORA

BEAUTIFUL PAPA

Special Chapter by Chip

ป๋มชื่อชิพ ป๋มมีน้องชายชื่อเดล เดลเป็นฝาแฝดกับป๋ม แต่ตัวเล็กกว่า      ขี้แยกว่า แล้วก็กินเก่งกว่า เดลชอบแย่งป๋มกินบ่อยๆ ป๋มก็เลยต้องตีเดลบ่อยๆ แล้วเดลก็เลยร้องไห้บ่อยๆ แต่ป๋มไม่เคยรำคาญเสียงร้องของเดลหรอก ป๋มฟังได้เรื่อยๆ

[นิยาย] hi AURORA chapter 19 [END]

hi AURORA

Last Chapter 

ที่ใครเคยบอกว่า ช่วงเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ..

เป็นเรื่องจริงทีเดียว

ผมมีความสุขที่ได้อยู่กับคุณซอล มีความสุขที่ได้อยู่กับครอบครัวของคุณซอล ทุกคนน่ารักและใจดีกับผมมาก(เอ่อ อันนี้เราอาจจะยกเว้นแฝดเอาไว้คู่หนึ่ง) ผมคิดว่าผมโชคดีมากจริงๆ ที่ได้มาเจอเขาและครอบครัวของเขา

แต่ถึงแม้ว่าผมจะมีความสุขขนาดไหน สุดท้ายมันก็ต้องจบลง

ไม่ต่างจากงานเลี้ยงที่ย่อมมีวันเลิกรา

พรุ่งนี้.. ผมก็ต้องกลับกรุงเทพแล้ว

[นิยาย] hi AURORA chapter 18

hi AURORA

Chapter 18

“..ริ ยูริ!” 

“ฮึ? ฮะ? ครับ?!” 

เสียงเรียกที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ผมสะดุ้งหลุดจากภวังค์ หันซ้ายหันขวาหาที่มาก็ไปเจอะสองเมดสาวกำลังหัวเราะคิกคักกันสนุกสนาน

“มีอะไรเหรอ?” ผมถามทั้งสองคนแบบงงๆ

ตอนนี้เราอยู่ในห้องซักรีด จีนกับเอลลี่กำลังรีดผ้า หลังกลับจากร้านกาแฟผมก็เข้ามาช่วยทั้งคู่พับผ้า

“เหม่อไปถึงไหนแล้ว พ่อหนุ่ม?” จีนแซวยิ้มๆ

“ฉันเห็นคุณเอาแต่ถอนหายใจแล้วก็ลูบเสื้อคุณซอลฟาอยู่นั่น คิดถึงมากเลยหรือคะ เพิ่งห่างกันไม่กี่ชั่วโมงเองนะ?” เอลลี่ชี้มาที่มือของผม แล้วก็พากันหัวเราะคิกคักกับจีนต่อ

“อ่า..” ผมก้มมองในมือตัวเอง ก็เห็นว่ามันเป็นเสื้อของคุณซอลจริงๆ

แต่ผมไม่ได้นั่งคิดถึงเขานะ ..เอ้อ ก็มีบ้าง แต่ไม่ใช่คิดถึงแบบนั้น

ผมกำลังคิดถึงเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเราต่างหาก ผม คุณซอล แล้วก็มิคุนิ ..เฮ้อ คิดแล้วก็ต้องถอนหายใจอีกรอบ ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลยที่ทำให้มิคุนิดูเศร้าแบบนั้น แต่ก็ไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของหมอนั่นได้เช่นกัน

ไม่มีอะไรที่ผมทำได้สักอย่าง เฮ้อออออ

[นิยาย] hi AURORA chapter 17

hi AURORA

Chapter 17

แกรก แกรก แกรก..

อย่าเพิ่งตกใจว่านั่นเสียงอะไร คือตอนนี้ผมกำลังกวาดใบไม้ในสวนอยู่น่ะ กวาดไปก็หยุดพักไป ใช้ไม้กวาดต่างไม้ค้ำยันบ้าง ทุบสะโพกตัวเองเป็นระยะๆ บ้าง

โอยยย ปวดหลังปวดเอว

คิดแล้วก็อดหันไปค้อนคนที่กำลังนั่งทำสวยอยู่บนราวระเบียงชั้นสองไม่ได้ ยิ่งเห็นเขาจิบชาร้อนๆ อย่างสบายอกสบายใจก็ยิ่งรู้สึกหมั่นไส้

เพราะเขานั่นแหล่ะ! เพราะเขาคนเดียวเลย เมื่อคืนกว่าจะยอมปล่อยให้ผมนอนก็เล่นเอาค่อนแจ้ง ผมได้หลับไปแค่นิดเดียว ตื่นขึ้นมาเห็นท้องฟ้าเป็นสีเหลืองรำไร แต่ก็ต้องกัดฟันฝืนใจลุกออกจากเตียงเพื่อเลี่ยงจากเขาอีก

แล้วทำไมผมต้องเลี่ยง?

แหม ไม่อยากจะเล่าเท่าไหร่เลย จำเรื่องเมื่อวานได้ไหมล่ะ? ที่ผมหึงเขาจนจิตหลุดน่ะ ..นะ เกิดมาไม่เคยรู้สึกหึงหน้ามืดแบบนี้มาก่อนเลย เพิ่งรู้เหมือนกันว่าตัวเองก็มีอารมณ์รุนแรงแบบนี้อยู่ด้วย

ต้องขอบคุณเขาหรือเปล่าที่ทำให้ผมได้เห็นอีกด้านหนึ่งของตัวเอง?

[นิยาย] hi AURORA chapter 16

hi AURORA

Chapter 16

มันน่าตกใจมาก..

คุณซอลบอกว่ามิคุนิคงจะชอบผม

ชอบผมเนี่ยนะ?

ให้ตายเถอะ พระคุณเจ้า หมอนั่นเมารถเมล์สองชั้นหรือไง?

“คุณอำผมเล่นหรือเปล่า?” ผมหรี่ตามองเงาอีกฝ่ายที่สะท้อนในกระจกบานใหญ่ที่อยู่ปลายเตียง

“เพื่อ?” คนที่นั่งสางผมอยู่ตรงนั้นมองตอบผมผ่านกระจกเช่นกัน

หลังจากเล่นงานผมจนแทบไม่เหลือแรงไว้หายใจ เจ้าตัวกลับลุกไปอาบน้ำสบายใจเฉิบ แล้วตั้งแต่เขาเข้าห้องน้ำไปจนโผล่ออกมาอีกรอบ ผมก็ยังไม่ได้เปลี่ยนท่านอนเลยด้วยซ้ำ(ยังนอนคว่ำหน้าเหมือนเดิม)

บางทีผมอาจจะถูกเหน็บกินไปทั้งตัวจนไม่รู้สึกอะไรแล้วก็ได้