[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 10

MADAME   MAFIA

chapter 10

“ซอลลี่ พี่ยังอยู่ที่นี่อีกเหรอ?”

วันนี้ผมตื่นสาย ตื่นมาก็ไม่เจอซินกับสกายอีกแล้ว เจอก็แต่ซอลลี่ที่นั่งเลี้ยงลูกแฝดอยู่คนเดียว แล้วนี่ยูริไปไหนซะล่ะ?

“นี่~”  พอเจ้าเด็กแฝดเห็นผม ก็ชูแขนวิ่งเข้ามาหาด้วยท่าทางดีใจ

แต่แขนผมใช้การได้แค่ข้างเดียว เลยไม่รู้จะอุ้มใครก่อนดี ผมย่อตัวนั่งหอมแก้มหลานคนละที เจ้าพวกนั้นก็เลียหน้าผมกลับคนละสองที(ลูกคนหรือลูกหมาวะ?) แล้วเดินไปนั่งทานกาแฟกับซอลลี่ โดยมีเจ้าพวกตัวเล็กคอยเกาะแข้งเกาะขาไม่ห่าง

“ที่จริงก็ตั้งใจจะไปวันนี้ล่ะ แต่ยูน่ะสิ จู่ๆ ก็ไม่สบาย”

“หืม แล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่า?”

“หมอบอกว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แค่หวัดธรรมดา กับมีไข้อีกนิดหน่อย ให้ทานข้าว ทานยา ตอนนี้ก็หลับไปแล้ว”

“หมอเหรอ?”  จะว่าไปหมอเองก็ไม่สบายเหมือนกันนี่นา

“อืม เป็นหมอผู้หญิงน่ะ พ่อบ้านช่วยไปตามมาให้”

อ๋อ พวกเขามีหมอคนอื่นอยู่ด้วยนี่เอง

“นี่~ เที่ยว..~”  เจ้าหนูเดลออดอ้อนให้ผมพาไปเที่ยว

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 9.2

MADAME   MAFIA

chapter 9.2

ก๊อก ก๊อก...

ผมเคาะประตู แล้วรอแป๊บนึงก่อนส่งเสียงตามไป

“ฟ้า...”

“ซันนี่?”  ได้ยินเสียงแว่วๆ ตอบกลับมาจากข้างใน

“กูเอง เข้าไปได้หรือเปล่า?”  ผมถามอย่างเกรงใจ

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาหาเขาตามลำพังที่ห้องทำงานโดยไม่มีใครพามา

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนตอบ  “...เข้ามาสิ”

หรือเขาจะกำลังยุ่งๆ อยู่นะ? ผมมารบกวนหรือเปล่า...

“.......”

ที่จริงผมไม่ได้เจอเขาเลยตั้งแต่คืนที่กลับมาจากอมาลฟี่ ผมรู้ว่าเกิดเรื่อง

ขนาดนั้นเขาคงต้องมีหลายอย่างให้จัดการแน่ แต่บางทีผมก็แค่อยากจะเห็นหน้าเขาบ้างเท่านั้น โดยเฉพาะหลังจากได้คุยกับแม่เลี้ยงเขาวันนี้ ผมยิ่งคิดถึงเขาสุดๆ ไปเลย

“สวัสดีครับ คุณซันนี่”

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 9.1

MADAME   MAFIA

chapter 9.1

“เชิญนั่งก่อนสิ”

มาดามวาเนสซา แบร์ลุสโคนี ผายมือไปทางโซฟาเดี่ยวตัวถัดจากของเธอ

“ต้องขอโทษด้วยที่รบกวนให้คุณมาพบทั้งที่บาดเจ็บแบบนี้ ความจริงแล้วฉันควรจะเป็นฝ่ายไปเยี่ยมคุณมากกว่า”

ใช่ ตอนนี้ผมมาอยู่ที่ห้องของเธอบนปีกตึกตะวันตก ถ้าใครกำลังสงสัยนะ ก่อนหน้านี้สักสิบนาทีมีพ่อบ้าน(ซึ่งไม่ใช่ เมรันดรี)ไปหาผมที่ห้องพัก แล้วบอกว่า    มาดามวาเนสซาอยากพบผม นึกไม่ออกจริงๆ ว่าเธออยากจะพบผมไปทำไม เราไม่เคยคุยกันเป็นการส่วนตัวมาก่อนด้วย หรือจะเป็นเรื่องฟ้า? หรือจะเป็นเรื่องคืนก่อน?

‘หรือนี่จะเป็นปฐมบทดราม่าแม่ผัวกับลูกสะใภ้?’

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 8.2

MADAME   MAFIA

chapter 8.2

“..นี่ ...ซันนี่!”

ผมรู้สึกเหมือนถูกตบ...

ไม่ ไม่ใช่แค่ ‘รู้สึก’ ผมกำลังถูกตบจริงๆ และมันก็เจ็บชะมัด

“ซันนี่!?”

ลืมตาขึ้นมาผมก็เห็นหน้ากังวลของฟ้ากำลังก้มอยู่เหนือหน้าตัวเอง

“ฟ้า...”

“รู้สึกตัวแล้ว! ซันนี่...”  ฟ้าดึงผมเข้าไปกอดอย่างโล่งใจ

“เจ็บๆๆๆ” 

ผมร้องออกมาเป็นชุดเพราะรู้สึกเจ็บระบมช่วงซี่โครงด้านซ้ายไปหมด

“ตรงไหน?”  ฟ้ารีบปล่อยผม แล้วสำรวจร่างกายผม

“อืออ...”  ผมลูบแถวซี่โครงด้านซ้ายบอกตำแหน่ง

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 8.1

MADAME   MAFIA

chapter 8.1

“เคยใช้มาก่อนหรือเปล่า?”

มาร์กี้ยื่นปืนพกสั้น ด้ามปืนสลักอักษร Sig Sauer  มาให้ผมกระบอกหนึ่ง ขณะที่ฟ้ากับลูกน้องคนอื่นๆ กำลังทบทวนแผนอีกครั้งเพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาด

ผมส่ายหัวรัวๆ ตอบหมอนั่นอย่างจริงใจที่สุด ผมแค่เคยเห็น แต่ไม่เคยจับ นี่เป็นการสัมผัสปืนจริงๆ ครั้งแรกของผม มันหนักกว่าที่ผมคิดไว้ซะอีก(เกือบกิโลฯมั้ง) ทั้งที่อันเล็กแค่ฝ่ามือเอง (เล็กกว่าที่ผมเห็นมาร์กี้หรือการ์ดคนอื่นพกเกือบครึ่ง)

และที่ผมต้องมาจับปืนแบบนี้ก็เพราะผมยืนกรานว่าจะตามฟ้าไปด้วย ทีแรกก็ทั้งผมทั้งสกายนั่นล่ะ แต่ฟ้าไม่อนุญาต บอกว่ารอฟังข่าวอยู่ที่คฤหาสน์แบร์ลุสโคนีดีที่สุด แต่ผมไม่ยอม ผมตื๊อจะไปด้วยให้ได้ ผมไม่ยอมให้เขาไปเสี่ยงคนเดียวหรอก จนในที่สุดฟ้าก็ใจอ่อน เขาบอกจะไปก็ได้ แต่ไม่รับประกันว่าฝ่ายตรงข้ามจะให้ผมเข้าไปได้ใกล้แค่ไหนนะ ผมบอกไม่มีปัญหา ขอแค่ได้ไปก็พอ แต่ซอลลี่มีปัญหา เขาไม่ยอมให้ผมไป เขาบอกไม่อยากเสียน้องชายไปพร้อมกันทั้งสองคน...หากเกิดกรณีที่เลวร้ายที่สุดน่ะ แต่ผมจะไป ผมรั้น ผมไม่ฟังใครทั้งนั้นแหล่ะ!  

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 7

MADAME   MAFIA

chapter 7

เช้าวันนี้ ซินกับครอบครัวซอลลี่ออกไปเที่ยวชมพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์และโบราณสถานในตัวเมืองเนเปิลส์กัน(..เนเปิลส์เป็นเมืองแห่งโบราณสถานและโบราณวัตถุ ที่ยอมรับกันว่ายิ่งใหญที่สุดในยุโรปอยู่แล้ว) พวกเขายืมรถของบ้านแบร์-ลุสโคนีพร้อมทั้งคนขับไปด้วย ตอนขากลับซินขอแยกตัวออกมาคนเดียวเพราะบอกว่ามีธุระต้องไปทำนิดหน่อย เสร็จแล้วจะเรียกแท็กซี่กลับเอง

แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีใครติดต่อซินได้อีกเลย

ขณะเดียวกัน หน่วยลาดตระเวนในเมืองของแบร์ลุสโคนีก็ได้รับแจ้งถึงความเคลื่อนไหวที่ผิดปกติของกลุ่มคนในรายชื่อที่พวกเขากำลังจับตามองอยู่ พวกนั้นนัดเจอใครบางคนที่ร้านไอศครีมแห่งหนึ่ง พอลองไปตรวจสอบดูก็พบว่าทั้งหมดไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว สอบถามจากพนักงานในร้านก็พบว่ารูปพรรณสัณฐานของหนึ่งในนั้นตรงกลับแขกคนหนึ่งของบอสฟาที่มาจากลอนดอนไม่มีผิด ยิ่งได้รับแจ้งว่าติดต่อซินไม่ได้เรื่องก็ยิ่งเข้าเคล้า เขาจะต้องถูกคนพวกนั้นพาตัวไปแน่

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 6 (NC18+)

MADAME   MAFIA

chapter 6

บ่ายคล้อยวันเดียวกัน ผมกับฟ้าออกมาเดินเล่นสำรวจรอบเกาะแฝดทั้งสองที่ตั้งเคียงคู่กัน เกาะที่มีบ้านฟ้าอยู่เขาตั้งชื่อเรียกให้เข้าใจง่ายๆ ว่า ‘เกาะซ้าย’ ส่วนเกาะที่มีทุ่งดอกไม้คือ ‘เกาะขวา’ เกาะซ้ายเป็นเกาะเดียวที่มีบันไดหินไว้ใช้ขึ้น-ลงเกาะ และท่าเรือก็อยู่ที่นี่ ส่วนเกาะขวานั้นเป็นหน้าผารอบด้าน กะความสูงคร่าวๆ จากผิวน้ำ(ทะเล)ถึงพื้นเกาะก็น่าจะประมาณตึก 3 ชั้น(หรือราวๆ 10 กว่าเมตรนิดๆ) พวกเราเดินข้ามจากเกาะซ้ายไปเกาะขวาด้วยสะพานหินโบราณทรงโค้ง(ตอนข้ามมารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโดโรธีที่กำลังข้ามสะพานสายรุ้งยังไงชอบกล) คล้ายกับเส้นสายรุ้ง กว้างไม่ถึงเมตรและยาวไม่เกิน 20 เมตร เกาะนี้มีพื้นที่น้อยกว่าอีกเกาะพอสมควร แล้วทั้งเกาะก็ไม่มีอะไรเลยนอกจากทุ่งดอกไม้อย่างที่ฟ้าเคยบอกไว้ มันเป็นดอกไม้พันธุ์เล็กที่มีกลีบดอกสีขาว เกสรสีเหลืองโดดเด่น ลำต้นและใบสีเขียวของมันปกคลุมหน้าดินเกือบทั้งหมดของเกาะไว้ พวกเราต้องเดินลัดเลาะไปตามซอกหินเพื่อที่จะไม่ต้องเหยียบทำลายมัน แอบเสียดายอยู่เหมือนกันที่ผมไม่มีโทรศัพท์หรือกล้องติดตัวมาเลย ไม่งั้นก็อยากจะเซลฟี่คู่กับฟ้าไว้เป็นที่ระลึกสักภาพสองภาพ ฮ่ะๆ

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 5 (NC20+)

MADAME   MAFIA

chapter 5

“..อืออ...อือ...อื้มมม.ม...”

ผมกัดชายเสื้อตัวเองไว้ก็เลยมีเสียงเล็ดลอดออกมาเพียงแค่นั้น ขณะสะโพกเปลือยเปล่าขยับขึ้นลงตามจังหวะของคนที่นอนกำกับอยู่ข้างใต้

“แน่นชะมัดเลย...ซันนี่”

ฟ้าเลียริมฝีปากตัวเองอย่างพอใจ เสียงของเขาแตกพร่า ตาของเขาฉ่ำเยิ้มไปด้วยไฟปรารถนา มือของเขาก็ขยำแก้มก้นผมสลับกับพยายามจับมันแยกออกจากกันครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่รู้เบื่อ ส่วนสะโพกร้อยแรงม้าของเขาก็ไม่เคยหยุดอยู่นิ่งๆ

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 4.2

MADAME   MAFIA

chapter 4.2

เสียงดนตรีบรรเลงเพลงเป็นท่วงทำนองอ่อนหวานของ Ralph Vaughan Williams คีตกวีชาวอังกฤษผู้มีชีวิตอยู่เมื่อกว่าร้อยปีก่อน ดังคลอไปกับเสียงดุดันของเครื่องยนต์ขนาด 3.9 L V8 ของ Ferrari 488 Spider รุ่นล่าสุด สีเดียวกับรัตติกาลที่กำลังพุ่งทะยานขนานไปกับชายฝั่งอ่าวเนเปิลส์ ความเร็วของมันเปลี่ยนทัศนียภาพยามค่ำคืนให้กลายเป็นเพียงเส้นแสงหลากสีสะบัดพลิ้วผ่านสายตาไปเท่านั้น

ผมดึงความสนใจกลับเข้ามาในรถ ฟ้ายังคงจดจ่ออยู่กับถนนตรงหน้า เขายังไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่เรานั่งรถมาด้วยกัน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดหรือคับข้องใจอะไร ผมกลับรู้สึกโล่งใจมากกว่าที่ได้มาอยู่กับเขาตามลำพังแบบนี้

“นึกว่ามึงจะขับแต่รถสีขาวซะอีก”  ผมชวนคุย 

“สีขาวมันเด่นเกินไปสำหรับแบบคืนนี้”  เขาตอบกลับมาเนิบๆ ตามนิสัย

“ให้อารมณ์เหมือนคืนหนีตามกันเลย”  ผมหัวเราะ

“ก็หนีตามกันน่ะสิ”  ฟ้ายิ้มนิดๆ

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 4.1

MADAME   MAFIA

chapter 4.1

อุโมงค์ใต้ดินที่เชื่อมต่อกับคฤหาสน์แบร์ลุสโคนีนั้นเป็นอุโมงค์ถนนสองเลน มีไฟติดสว่างตลอดทาง มานะเล่าให้ฟังว่าเส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่คนในตระกูลมักใช้เข้าออกเวลาไม่ต้องการเป็นจุดสนใจของคนภายนอก แล้วมันก็สะดวกสำหรับแขก VIP ที่ต้องการมาเยือนคฤหาสน์โดดเดี่ยวหลังนั้นแบบเงียบๆ ด้วย

(ก็คงไม่พ้นพวกคนใหญ่คนโตที่ชอบทำอะไรลับๆ ล่อๆ นั่นล่ะ)

มาลองคิดดู ถึงตัวคฤคาสน์แบร์ลุสโคนีจะปลีกวิเวกไปอยู่บนยอดผา ห้อมล้อมด้วยผืนป่าหนาทึบเป็นร้อยไร่ แต่ประตูรั้วซึ่งเป็นทางเข้าไปสู่อาณาจักรลึกลับของพวกเขากลับอยู่ติดถนนสายหลักที่มีผู้คนใช้สัญจรผ่านไปมามากมาย หากใครที่เข้าออกจากประตูบานใหญ่นั้นแล้วจะเป็นจุดสนใจของคนทั่วไปก็ไม่แปลก

มานะบอกให้ผมนอนแนบตัวลงไปกับพื้นรถตรงเบาะหลังเมื่อใกล้จะสุดเขตของแบร์ลุสโคนี แล้วยังเอาผ้าสีดำที่กลืนไปกับสีรถให้ผมมาคลุมพลางตัวไว้อีกที

“ไง มานะ จะไปไหนป่านนี้ล่ะ? ไม่มีงานแล้วเหรอ หรือว่าลาออกแล้ว?”

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 3.2

MADAME   MAFIA

chapter 3.2

“Buonasera.”

ผมหันไปมองผู้มาใหม่ที่ทักทายด้วยเสียงทุ้มนุ้ม เขาเป็นหนุ่มสีทองคนเดียวกับที่ผมเจอที่ชายฝั่งเมื่อตอนบ่าย ...ไซเรน!

“ขออนุญาตยืนตรงนี้ด้วยคนได้หรือเปล่าครับ?”  เขาพูดด้วยท่าทางสุภาพ

พอมายืนเทียบกันแล้วเขาดูสูงกว่าผมเล็กน้อย อายุราว 30-40 ปี เขาใส่สูทสีเทาเมทัลลิก สวมเสื้อกั๊กทับเสื้อเชิ้ต ใช้ผ้าพันคอแทนเนคไท ผมยาวประบ่าของเขาถูกหวีจนเรียบแปล้ ตาสีทองยังเปล่งประกายแม้อยู่ในที่แสงน้อย ด้วยรูปลักษณ์และท่าทางถือตัวนิดๆ ของเขา ทำให้ผมนึกถึงพวกแวมไพร์ชนชั้นสูงที่เคยดูในหนังเลยล่ะ

“เชิญ.. ครับ”  ผมตอบเก้อๆ ก่อนเสตามองสนามเบื้องล่าง

ผมเพิ่งนึกได้ว่าผมทำอะไรไว้ตอนบ่ายบ้าง ทั้งที่แอบหวังว่าจะไม่ได้เจอเขาอีกเป็นครั้งที่สอง แต่ผมก็น่าจะคิดได้ว่าหาดแห่งนั้นอยู่ในพื้นที่ของแบร์ลุสโคนี แล้วคนที่ไปอยู่ตรงนั้นได้ก็น่าจะมีแต่ผู้ที่เกี่ยวข้องกับแบร์ลุสโคนีสิ!

โธ่เอ๊ย ไอ้ซันหนอไอ้ซัน ขายขี้หน้าเขาไหมล่ะทีนี้

“ผมไม่คิดว่าจะได้เจอคุณที่นี่อีก”

ส่วนผมหวังว่าจะไม่ได้เจอคุณอีก ...แต่มันก็ไม่เป็นจริง

[นิยาย] MADAME MAFIA chapter 3.1

MADAME   MAFIA

chapter 3.1

“นั่น...”

ขณะกำลังพูดคุยหยอกล้อกับซินระหว่างเดินกลับคฤหาสน์แบร์ลุสโคนี ซินก็ใช้ศอกสะกิดผมแล้วบุ้ยใบให้มองฟ้าประทานกับมานะที่กำลังเดินมาทางนี้

“ฟ้า!”

ผมเดินยิ้มเข้าไปหาพวกเขา ฟ้ายังอยู่ในชุดเสื้อยืดแขนยาวกางเกงสกินนี่ยีนส์ของเขาเหมือนเดิม แต่มานะถอดสูทดำตัวนอกกับเนคไทสีดำออก กลายเป็นชุดลำลองเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนขึ้นกับกางเกงขายาวสีดำ ยิ่งดูบอบบางกว่าเดิมอีก

“รู้ได้ไงว่าอยู่ที่นี่?”

“มีคนเห็นว่าเดินมาทางนี้... แล้วทำไมถอดเสื้อ?”  เขาขมวดคิ้วมอง

“เพิ่งเล่นน้ำกันมาน่ะ?” 

ผมหันไปยักคิ้วรู้กันกับซิน เราตั้งใจว่าจะรอให้ตัวแห้งอีกหน่อยเลยยังไม่มีใครใส่เสื้อ เดินเปือยท่อนบนตัวแดงเถือกทั้งพี่ทั้งน้องเพราะถูกแดดเผาจนเกรียม

“ถอดเสื้อผ้าเล่นเหรอ?”  เขาคงสังเกตจากชุดที่แห้งสนิทของผม

“เอ๊า มึง คนบ้าที่ไหนจะลงว่ายน้ำทั้งชุดบ้างล่ะ?”  ซินว่า

มีนะ ผมเถียงในใจ อย่างน้อยเมื่อกี๊ผมก็เจออยู่คนนึงล่ะ

“ผิวไหม้หมดแล้ว”